Mensen vragen me wel eens “Wat ga je in godsnaam doen in Malawi?”…
Nou, dat heeft alles te maken met mijn passie-button.
Twee jaar geleden ben ik, na 45 jaar a-sportief te zijn geweest, eindelijk eens van de bank gekomen. Het werd echt, echt, echt hoog tijd toen. Mijn BMI was schrikbarend hoog en ik had de infofolder over de Gastric Bypass al in huis. Ik kon nog amper een krukje opklimmen om bij mijn keukenkastjes te komen en ik kreeg visioenen over dat mijn kids me over een paar jaar in een rolstoel vooruit konden duwen en ik zou zeker ook diabetes krijgen…. De knop heb ik toen volledig omgezet, ben flink wat kilo’s afgevallen en ik heb een sportschoolabonnement genomen met als grote verschil nu dat ik niet alleen het abonnement heb afgenomen maar dat ik ook nog 3 keer in de week ben gegaan om te trainen…
Nadat ik 25 kilo was afgevallen kakte de motivatie op de sportschool een beetje in en tegelijkertijd kwam er een prachtig mooie nieuwe uitdaging op mijn pad…. Ik had mijn nieuwe doel gevonden! Naast een megasportieve uitdaging van 550 km fietsen met 6000 hoogtemeters ga ik de meisjes in Malawi helpen om hun toekomst veiliger te stellen. Mijn hart gaat altijd sneller kloppen als ik mijn bijdrage kan leveren aan het verbeteren van de levensomstandigheden van vrouwen en meisjes.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik ‘m ook behoorlijk knijp…, ik sport namelijk dus pas sinds 2 jaar. Mijn lijf is niet gewend aan de blaren van mijn nieuwe sportschoenen, erg pijnlijke zadelpijn, zweetpartijen, spierpijnen en mega afzien als je ziet dat je vriend met twee vingers in zijn neus bijna omvalt van zijn mountainbike omdat ik zo langzaam ga. En dan nog de mentale breakdown als je erachter komt dat je rekenfout hebt gemaakt en niet 14 keer een viaduct op zou moeten om de hoogtemeters na te bootsen die ik per dag ga fietsen, maar dat het 45 viaducten zijn….. plus 80 km per dag gedurende 7 dagen achter elkaar…
Mijn motto “Feel the fear and do it anyway” heeft me tot nu toe erg geholpen, ook nu tijdens het schrijven van dit blog raak ik gelukkig niet volledig in paniek. En het geeft me de motivatie om keihard te knallen tijdens de trainingen die ik nu heb opgevoerd naar 5-6 keer per week. In mijn garage heb ik een vette Taurus-bike laten parkeren. Een spinningbike om thuis op te trainen, no excuses… Daarnaast ben ik (onderaan level 1) gestart met hardlopen, oftewel (s)joggen. Om op de andere dagen wisselend e-gym (fitness), berglopen/hiken, sprint 8, roeien en te fietsen in de sportschool. Ik voel me er heel goed bij. Ik luister goed naar mijn lichaam. Heb ik de ene dag een pijnlijke spier, dan pak ik de dag erna een andere sportactiviteit zodat ik mezelf niet overbelast. En met een beetje humor en zelfspot haal ik de scherpe kantjes er vanaf.
Wie had ooit kunnen bedenken dat ik me nog ooit fysiek zo zou gaan inspannen? Voor mij is echt de knop omgegaan toen ik mijn passie-button had gevonden…
Kom maar op met die bergen in Malawi, ik heb al hogere bergen overwonnen….!!
Wil je mij helpen om mijn doel te behalen en het benodigde sponsorgeld bij elkaar te krijgen kan dat via https://malawi.cycleforplan.nl/team/team-iris-erik
Al het sponsorgeld gaat naar projecten tegen tienerzwangerschappen en kindhuwelijken. Onze reis bekostigen we natuurlijk helemaal zelf.
